بررسی فعالیت سینتیکی و پایداری آنزیم گلوکزاکسیداز تثبیت شده روی نانو ذرات مغناطیسی اصلاح شده

در این پژوهش آنزیم گلوکزاکسیداز روی سطح نانوذرات مغناطیسی اصلاح شده تثبیت گردید. در این راستا، ابتدا نانوذرات مگنتیت با پوشش سیلیکا سنتز شدند. به منظور تثبیت آنزیم، نانوذرات توسط واکنش با 3- آمینو پروپیل تری اتوکسی سیلان (aptes) آمین دار شدند، سپس عامل تری کلرو تری آزین (tct) روی سطح آمین دار شده ی نانوذرات قرار گرفت. آنزیم گلوکزاکسیداز از طریق پیوند کووالانسی با tct روی نانوذرات اصلاح شده ی مغناطیسی تثبیت گردید. ساختار، شکل و اندازه ی نانوذرات توسط تکنیک های xrd و tem تعیین شد. سنتز نانوذرات اصلاح شده در مراحل مختلف و اتصال کووالانسی گلوکزاکسیداز روی نانوذرات اصلاح شده، توسط طیف ft-ir مورد تأیید قرار گرفت. به منظور دستیابی به شرایط مناسب برای فرآیند تثبیت آنزیم، زمان و مقدار بهینه آنزیم گلوکزاکسیداز تعیین گردید. در مرحله ی بعد، اثر دما و ph روی فعالیت آنزیم تثبیت شده، بررسی شد و با آنزیم آزاد مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان دهنده ی پایداری بیشتر آنزیم تثبیت شده نسبت به آزاد در دما و phهای مختلف می باشد. پارامترهای سینتیکی از طریق اندازه گیری سرعت واکنش برای آنزیم تثبیت شده و آزاد تعیین گردید. کاهش km برای آنزیم تثبیت شده، نشان دهنده ی تمایل بیشتر آنزیم تثبیت شده در مقایسه با آنزیم آزاد برای پیوند شدن با سوبسترا می باشد. در مرحله ی آخر، آنزیم های تثبیت شده و آزاد به مدت یک هفته در دمای 4 درجه سانتیگراد نگهداری شدند و فعالیت باقیمانده ی هر یک از نمونه ها در هر روز اندازه گیری شد. مشاهده شد که آنزیم آزاد بعد از یک هفته 62 درصد از فعالیت خود را از دست داده است در حالی که آنزیم تثبیت شده تنها 14 درصد کاهش فعالیت داشته است. بنابراین تثبیت گلوکزاکسیداز روی سطح این نوع از نانوذرات، منجر به بهبود پایداری آنزیم شده است.